Byłam, jestem
Byłam sama jestem sama
Gdzie są ludzie z moich snów?
Co widzę? Dzicz nieprzebrana
Stado rozwrzeszczanych głów!
Świat był sam przez całe wieki
Gdzie są światy z jego snów?
Uformują je powieki
Z kilku słabych pustych słów?
Byłam słaba jestem nadal
Tak jak słów ulotny puch
Umysł słaby ciałem włada
Jeszcze słabszy marny duch
Byłam głucha jestem głucha
Śpiew nie przebrnie przez mój słuch
Sama nie chcę tego słuchać
Tłumiąc fal dźwiękowych ruch
Byłam ślepa jesteś ślepa
Nie wiem - lepiej widzieć coś
Czy zamknąć we mgle i czekać
Aż ostatnia zwiędnie kość?
autor
Nike2017
Dodano: 2018-07-04 15:35:25
Ten wiersz przeczytano 673 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Cóż to za obrazy przed oczyma z pozdrawiam
serdecznie;)
Pewne rzeczy lepiej przeczekać a inne... Pozdrawiam
serdecznie +++
Więcej optymizmu, a wszystko pomalutku zacznie się
zmieniać... pozdrawiam serdecznie :)
Wielka samotność i wiele związanych z nią emocji.
Pozdrawiam serdecznie.
Sama? Jesteśmy z Tobą, czytamy Twoje wiersze, Ty
czytasz nasze..Pozdrawiam
Bardzo emocjonalny wiersz Peelka rozlicza sie sama z
sobą a świat i ludzie widzą ją po przez pryzmat
wąłsnych postrzezeń i osadów i zapewne nie tak źle
Pozdrawiam serdecznie :)
Czuć w tym wierszu emocje.
Ona słaba, ślepa, głucha,
toż to miłość uwieczniona!
Pozdrawiam Nike, nie zapomnij że niesiesz zwycięstwo.