Cailohus. Podstępnych promieni...

( … gdy brat przeciw bratu we wspólnym oczekiwaniu na wroga…)

Czarnym opadem promieni co znad głuszy zawrzała
Arytmiczna pieśń ciemiężcy w epizodach zaciemnienia
Spowijając w nie dorzeczu dominacji pierwsze sny o potędze
Na tych wrzosowiskach tak bladych jak sama pustka
Na kwitnących całunach zapadającego się w sobie kontynentu
W półciemnym istnieniu moich imaginacji
Wietrzeją stosy nie przekonujących racji

Wciąż zbyt młodych fraktali była to ojczyzna
By przez snu majestat w kronikarskiej własnej dobie
Poddawać ich bezruch próbom w prowokującym ruchu planet
W celebracji zderzających się dwóch światów
Po obu stronach mojego własnego odkrycia

W myśl spokoju poświęceni zostali snom kamiennym
Tkwiąc tak niemo w przemijaniu dekad – w przemianach nadchodzącego
Przypodobaniu żałobnym zarysem wielkiego cienia planet
Pozostali sami sobie tak jak ogrodowa sadź w stałym cyklu odradzania
Lecz zbyt długo sztuczny sen ich w sobie zamykał i prześwietlał
W marnującym polot przeznaczeniu

Dramatem braci stał się więc przesyt
Bez chaosu w stateczności naprzeciw ułożeni
Płowym obszarom w określającej się wojnie
Która nie przywiodła ostatecznie wrogich armii
Lecz w zamiarach podstępu określiła serc różnice
Odwracając pierworodnych od swej matki
By tęsknota tęsknocie
By słońce słońcu
Obcym zawsze było

autor

PIOTR

Napisany: 2007-03-23 Dodano: 2007-03-23 22:11:30

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie