Cela życia

Z więzienia wychodzi się żywym
z wojny nie.
Więc siedzę w tej celi
sam do końca nie wiedząc za co zostałwem skazany.
I patrzę przez kraty jak biały zabija się z białym
czarny walczy z czarnym
żebrak z żebrakiem gryzie się o puszke.
Wszystko z powodu kawałka papieru w ładnej oprawie
który jest tak łatwopalny jak marzenia tutaj w celi.
Bo tak pouczał ojciec
bo tak pouczał ojca ojciec
bo tak robią miliony
bo tak zostało ustalone
i tak należy postępować.
Bynajmniej nie pytać dlaczego!
bo bynajmniej nikt nie wie.
Co najważniejsze nie próbować tego zmieniać
bo wtedy trafia sie do tej właśnie celi.
I tylko żal mi tych którym wciskają broń do dłoni
bo ostatnia kula zawsze ląduje w ich skroni.

autor

obcyy

Napisany: 2008-07-25 Dodano: 2008-07-26 13:40:35

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie