CENNY SKARB
Rozbijam się o krawędź własnego ja,
tocząc kule niemocy.
Tracę istnienie w każdym słowie,
zabijam samą siebie.
Tuląc się do poduszki
czuję jej nie poukładane pióra-
-jak moje życie-
-byle jak w powłoce istnienia.
Ostatnim tchnieniem
dotknąć chcę ciebie.
Poczuć zapach skóry
i posmakować nieznanego.
Oddechem nauczyć,jak kochać-by czuć.
Poddałeś się bez walki,
ja nie potrafię-
-zbyt cennym Skarbem byłeś dla mnie...
Komentarze (4)
ladnie piszesz lekko sie czyta i zostaje maly niedosyt
plus+
miłość to najcenniejszy skarb jakim możemy się dzielić
prawdziwa miłość jest bezcennym skarbem, więc warto o
nią walczyć...
Czym jest duszy emigracja? Ile w niej goryczy, a ile
słodkości? Czy w oddaleniu jest racja? A głębia jej w
samotności? Na niektóre układy nie ma rady.