chaos świętości
Samotny obłok na niebie prowadzony
wichrem
Świat pędzący na zatracenie skąpych
ideałów
Tak to codzienne życie z bladym tłem
Ile jeszcze człowiek może znieść smutków
?
Pozostawiony w ciszy i mroku nieugięty
wojownik
Co światłem chcąc walczyć popada w grzechy
ciemności
I stawiają takim jak on po latach dyskusji
pomnik
Jakby ukrywając prawdziwy cel krwawej
przeszłości
Odpowiedz znam, lecz wybrani poznają
ją...
Kryterium mam proste, dobroć serca nim
będzie
Bóg zaś sam sąd kiedyś wykona, i
zostaną...
najlepsi, najlepsi z najlepszych... święci
(...) przyjaciela mam (...)
autor
P.W.
Dodano: 2007-09-25 00:13:44
Ten wiersz przeczytano 1318 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Nie wszystkich ludzi można uważać za prawdziwych i
szczerych przyjaciół, jednak zdarzają się i tacy
"święci" jak to opisales:) i to bardzo ładnymi
słowami:):):)
masz racje kiedyś prawda się odkryje ,w obliczu
Boga,ujrzmy cel tych wszystkich świętych.
przyjaciel ten kto rozumie, jest wyrozumiały dla
naszych wad..i nie prowadzi nas ku swej zgubie choćby
go kusil i wzywał śwait...
To prawda,ze najlepsi zostana swieci...ladnie to
opisales..