Chwila
Ile lat przeszło w chwilę,
jaki dzień pochłonął wiatr.
Każda noc jak złodziej ciszy,
kradnie myśli naszych spraw.
Czym jest słowo a czym kwiaty,
gdzie melodii słychać dźwięk.
Każdy biedny czy bogaty,
traci z czasem życia bieg.
Co uczynić gdzie zapukać ,
kto Ci wskaże drogi sens.
Czemu mgła otacza ciemność
a dialektem każdy kęs.
Szukasz zapomnianej chwili,
czujesz wina cierpki smak.
Raczysz się tym co zdobyli,
inni silni z młodych lat.
Hej melodio wiatrem tkana,
jesteś niczym róży kwiat.
Kolce ostre mocno ranią ,
ale zapach pieści świat.
Tam gdzie stąpasz ziemia chłonie,
zapach twój i oczu blask.
A gdzie spoczniesz to nieważne ,
ważne to co żyje w nas.
Rozłóż skrzydła i poszybuj ,
może to ostatni raz.
Bo zostanie po nas chwila ,
resztę już zabierze czas.
Prymus
Komentarze (9)
Dziękuję i pozdrawiam
Dobry, refleksyjny wiersz. "Ważne to co żyje w nas" -
szybujmy lub przynajmniej próbujmy wzlecieć, póki
żyjemy.
Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję i pozdrawiam
Ależ wiersz!
Przepiękna refleksja na upływem czasu.
Pozdrawiam :)
Faktycznie melancholijny wiersz.
Rozłóżmy skrzydła, ale pamiętajmy o Ikarze.
Dziewczyny dziękuję i pozdrawiam
Ciekawa i życiowa melancholia...
Pozdrawiam z podobaniem Prymusie:)
fajna życiowa ballada.
Pięknie płynie się po wersach, a przekaz prawdziwy.
Wydłubałam coś dla siebie /Tam gdzie stąpasz ziemia
chłonie,
zapach twój i oczu blask/ cudnie. Pozdrawiam :)