Cichutko bezszelestnie

Cichutko bezszelestnie niczym zjawa
między własnymi myślami się przemykała .
Myśli rozdzierały ją, jak z bibułki karteczki na strzępy
umierającą w niej z dnia na dzień, nadzieję.

Wchodziła do opuszczonych bezdusznych budynków
obsadzonych niby-ludźmi.
To po prostu były już tylko ich cienie.
Patrzyli na nią, jak by im krzywdę zrobiła.

Czego od nich chciała?
- Zawsze tak bardzo uprzejma, lecz stanowcza.
Wychodząc z domu maskę wkładała
dobrze wychowanej wrażliwej kobiety.

Swej roli kobiety wyuczyła się perfekcyjnie.
Była kochanką, żoną i matką
tak jak najlepiej potrafiła.
Wiesz bardzo Cię kocham; wyznawała

Z tymi słowami na ustach zasypiała
Od tego jesteś - śmiał się dodawał
Też Cię kocham. Promyczku.

Wiekszość wierszy dedykuje Mojej na zawsze Kasi. Ten w szczegolności.

autor

Volar

Napisany: 2011-09-20 Dodano: 2011-09-21 00:04:31

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie