W ciemnym kącie

Obłoki siwych węży suną w powietrze
Jakby miały zaraz pochłonąć jeden drugiego,
W ciemnym kącie z lewą nogą na stoliku
Siedzę otoczony przez tłumów pustki.
Kufel niczym nie zalany
Stoi równie beznamiętnie,
Cały przesiąknięty udręka
Łudzę się jakimkolwiek talentem.

Żeby tak mieć w sobie tą Nirwanę,
Lecz owa przestrzeń już poznana,
Niczym się okazała podczas snu
Pomimo zamkniętych oczu i myśli.
Gdyby tylko mieć nauczyciela,
Ale nie, tego nikt nie zna,
Sam musze walczyć z widmami
Mając nadzieje, że okiełznam myśli.

mam kryzys twórczy i poglądowy a ten wiersz jest na to dowodem...od kilku miesięcy nie mogę napisać czegoś co nadawałoby się do pokazania...może za wysoko stawiam sobie poprzeczke...a może 8 wers???

autor

still

Dodano: 2007-07-28 18:05:48

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie