Cienie
Tam każde drzewo i każdy kamień
serce poznaje z bardzo daleka
los splątał drogi , pamięć nie kłamie
czas wzrok przytępił , jakby odwlekał
powroty trudne , ból ciało wiąże
lecz myśl ucieka , nad wsią łopoce
nieraz przysiądzie pod starym wiązem
westchnienie łzami spłynie z północą
nie chce powracać , wiatr ją uniesie
tęsknotą ciągnie do lat młodości
gdzie życie wrzało , w ciągłym rwetesie
przyjdzie umierać jej w samotności
co w blokowiskach innego czeka
cierpienie w ścianach ,tak jest
najprościej
i człowiek nie zna nawet człowieka
cieniem jesteśmy na życia moście
Komentarze (6)
...prawda często jesteśmy cieniem w samotności na
życia moście...dobrze dobrane słowa... udane rymy...
Poruszajacy wiersz,ladnie ujety.
Nieźle... nieźle :)
świetny wiersz, można go odebrać w różny
sposób..ostatnia zwrotka szczególnie porusza życie w
blokach gzie ludzie nawet się nie znają choć mieszkają
za ścianą
Bardzo piękny udany wzruszający wiersz bo samotność
nie zawsze wynika z wyborów.Teraz wielu ludzi żyje
oddzielnie i tradycja gościnności upada i nie tylko w
blokowiskach .Pięknie piszesz Wiersz wart
przeczytania Wartościowy Na tak!
wiersz ciekawy wiele zawartych tematów, każdy
czytelnik może odebrać ten wiersz na swój
sposób...jest to wiersz o samotności....kiedy jesteśmy
już w wieku podeszłym nie jest tak, jak było wtedy
kiedy byliśmy młodzi....każdy się odwraca...tak ja
obieram ten wiersz....