Ciężki krzyż na sercu
Połamane kwiaty
wiązanka obumarłych róż
Wspomnienia niczym sznur na szyi
wisielca
duszą
zabijają okruchy miłości
zabijają mnie
Jestem sternikiem własnego smutku
skazana na wieczny sztorm duszy
kocham ten stan
wiem że żyje w mroku
nie potrafię przestać kochać
Bagaż życiowy
ciężki krzyż na sercu
duża wypalona dziura połatana
wspomnieniami.
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2010-10-06 09:36:08
Ten wiersz przeczytano 488 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
wiem że żyje w mroku
nie potrafię przestać kochać....
Twój wiersz i klimat jest bardzo wyzwolony pomimo
bólu i smutku... tęsknisz....i to jest piękne..to nic
ze boli i z każdym dniem coraz ciężej...jestem
przekonany ze na twojej drodze pojawi sie miłość...i
pokochasz..pozdrawiam
tak ciężki krzyż z trudem się dźwiga, wiersz bardzo
smutny za serce łapie .
Może kiedyś ktoś pomoże dźwigać ten krzyż. Życzę tego.
Życzę radości a nie smutku, kolorów, świateł
migotania...
Podobno można pokochać kogoś, ale przestać kochać to
chyba nie możliwe... Piękny wiersz...