wspomnienia jak rak
Wspomnienia jak rak
pożerają atakują dusze
samotność jak sowa w ciemności
atakuje z precyzją pułapki
Jak słowik w złotej klatce
płacze z żalu
jak ptak o podciętych skrzydłach
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2010-09-27 10:03:15
Ten wiersz przeczytano 441 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Aniu nie ma tak zle by nie mogło być gorzej:)
Wspomnienia jak rak - poczułem ciarki...niesamowity
...klimat wiersza smutny nawet jak określasz
mroczny...myślę ze miłość zwycięży...pozdrawiam
Mam wrażenie, że jednego słowa zabrakło..mniej więcej
w połowie. Serce płacze? M.
odrzucona miłość boli, trzeba sobie dać czas na
żałobę, minimum rok, albo klin klinem znaleźć inną na
zaleczenie ran...
A ja to przeżywam dzień w dzień. Od 5 miesięcy :(
Nienawidzę wspomnień.
witaj, to muszą być chore wspomnienia,
trzeba je jak najprędzej usunąć z pamięci.
pamieć napełnić zdrowymi. smutny to wiersz.
pozdrawiam radośniej.
Mam nadzieję, że nie wszystkie wspomnienia są tak
mroczne
bardzo smutny wiersz, ale ciekawe metafory (2x
"atakują", może niech te wspomnienia tylko duszę
pożerają) pozdrawiam :-)