Cisza

Wiersz poświęcony śp. żonie

To była podróż w nieznane,
tak chciało się wtedy żyć.
Dzisiaj została wspomnieniem,
zerwała się szczęścia nić.

Wokół dzwoniąca cisza,
nie ma zawołań: obiad,
załóż kurtkę na siebie,
zobacz, że nocą już śnieg spadł.

W mieszkaniu wszystko jak było,
tylko tu Ciebie brakuje.
Każdy najmniejszy przedmiot,
podobnie jak ja to czuje.

Dywan kurzem pokryty,
a przecież za pasem święta.
O brudnych szybach okiennych,
też jakoś nikt nie pamięta.

Została pustka, krzyk w sercu
czas się zwyczajnie zatrzymał.
Tylko te głupie myśli,
wciąż oczekują na finał...

autor

Okoń

Napisany: 2024-03-24 Dodano: 2024-03-24 12:00:30

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie