Cnoty
Układam w kołowrocie myśli
Alfabet usprawiedliwień
Jakie sobie podkładam
Aby uspokoić sumienie
Przecież nic się nie stało feralnej nocy
Moje nieugruntowane cnoty niewieście
Odbijane od wszystko słyszących ścian
Wolnostojąca wanna jeszcze pachnie
wanilią
Błękitne ręczniki śnią pod okiem słońca
Rozkoszując się wspomnieniem
Beztroskich obrazów
Tantrycznych uniesień
Holistycznie zdystansowanych
Płoną cienkie linie naszych warg
Ciało mięknie nie tylko moje
Topnieje dziecięca niewinność
Oddech miłości skruszył grunt cnoty
Niewiasta przestaje być czysta
Kiedy pragnie kochać i być kochana
Klaudia Gasztold
autor
cicha myszka
Dodano: 2021-07-18 16:16:43
Ten wiersz przeczytano 1004 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Witaj.:)
Wiersz żyje, pełen emocji i wzruszeń i wspomnień.
Podoba się przekaz.
Pozdrawiam serdecznie.:)