I co dalej?
Zapomnieć niby jest tak łatwo,
przyszłość w kłębiastych obłokach
schować.
Wygasić płomień wspomnień rudych,
Świat sobie od nowa namalować.
Albo rozdeptać wspomnień cienie-
z pamięci żarem żelaza wypalić.
Do serca garść pytań załadować,
cząsteczkę swoich uczuć ocalić.
Wystarczy czasem ból swój przetrwać,
skruszonym rzucić się na kolana.
I każdą inną nową miłość-
odrzucić już na zawsze Kochana...
autor
Stumpy
Dodano: 2016-10-31 19:06:36
Ten wiersz przeczytano 979 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
dalej musimy żyć serdeczności
pięknie piszesz .. tak prawdziwie o pięknej miłości z
którą szedłeś przez życie ..lecz Ty żyjesz i to co
piękne w pamięci zachowaj ..lecz nowej miłości nie
wolno zdeptać ..lecz pragnąć i ciesz się życiem .. nie
umieraj za życia tamto było ..a to jest ..
taka jest moja myśl i przepraszam by Ciebie nie urazić
moją myślą .. .. ale taki jestem .. wiem to jest w
życiu trudne ..
( kochaj i żyj i pamiętaj o tym jak było ) ..
Obietnica zacna, wiąże!
Pozdrawiam ciepło:-)
Bol z czasem minie uklony
Dobranoc
Czytałam Twój tekst "ku pamięci" kilkanaście razy, za
każdym razem płakałam, jest taki piękny
Pozdrawiam Stumpy i dziękuję
Pożyjemy i zobaczymy co dalej
dalej trzeba żyć pozdr
trzeba żyć dalej serdeczności
Pięknie,tylko czy musi być tak boleśnie.Czy kolana to
wytrzymają.Pozdrawiam.
miłość z samego założenia
nie jest do zapomnienia...
+ Pozdrawiam
Niełatwo zapomnieć wielką miłość. Pozdrawiam :)
Pozdrawiam.
To nie jest takie proste
Piękny wiersz! Pozdrawiam!