Cwaniaki z Mat-Fizu

Nigdy więcej nie spotkamy się w tym samym gronie,
Nigdy więcej Tomek z Piotrkiem, w myślach nie utonie,
Nie powiemy sobie "Cześć!', nie podamy ręki,
Każdy z nas zacznie mieć swoje własne sprawy, swe własne udręki,

Nigdy więcej nie będziemy już na matematyce,
Kiedy to Profesor Grygiel, zdradzał nam jej tajemnice,
Żałuję teraz chwili gdy nie uważałem, trzy lata zleciały "Boże czemu tego chciałem...",
Teraz zaś gdy koniec zbliża się nieubłaganie, teraz kiedy dobrze wszystko wiemy,
Że nic nowego się nie stanie, po prostu znikniemy,
Każdy w inne miejsce Polski zapewne wyruszy,
Bo to by móc potem, w życie jakoś ruszyć,

Już nie będzie naszej klasy,
Cwaniaków z Mat-Fizu,
Tych wspólnych trzech lat nikt nam nie odbierze,
Nawet wróg nieubłagany - czas,
Tak to mówię szczerzę,
Spotkamy się jeszcze kiedyś,
Może wszyscy razem, może w małych grupkach,
Pewnie się zmienimy i to dosyć znacznie,
Lecz gdy spojrzymy na Siebie ujrzymy znów twarze,
Które będziemy pamiętać ze swych lat młodzieńczych,
Bo Ci młodzi ludzie ciągle będą szukać,
Wzoru na osiągnięcie szczęścia w otaczającym świecie...

autor

kura998

Napisany: 2009-04-23 Dodano: 2009-04-23 00:23:53

Ten wiersz przeczytano 2972 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie