Cygan

Nie widzałam takiego Cygana, ale
Cyganki owszem, często jedna zagadywała, a innej
czasem udawało się komuś ukraść portfel, raz i mnie
chciały okraść w Centrum, ale im się to nie udało i
było to już parę lat wstecz.
Wiersz dobry, jak zawsze tutaj.
P.S Z tego co wiem, to sporo Cyganów jest bogatych i
nie chodzą w dziurawych koszulach, nie trzeba być
bogatym, poza tym, by w nich nie chodzić, choć wiem,
że ten Cygan jest tutaj metaforyczny, tak sądzę...

Z podobaniem wiersza,
Nie wszystko złoto co się świeci,
pozdrawiam serdecznie:)

Piękny wiersz. Wyjątkowy.
Jest jakaś drapieżność w tym malowniczym opisie. Ta
dziurawa koszula jakoś kojarzy mi się,może dlatego, że
te strofy tak prowadzone, trochę z Upiorem z Dziadów.

Napisane jak to u ciebie przednie treść jednak brzmi
nie do końca przekonywująco. Pozdrawiam z plusem:))

Po wojnie wyjechaliśmy na Prusy wschodnie i w 1950
roku Urząd Miejski zobowiązał ojca by zakwaterował
trzy rodziny Cyganów. Mieliśmy duży dom i nie było z
tym problemu. Byli fajni. Ojciec miał codziennie
gościnę, a my uczyliśmy się mowy i wróżby. Wspominam
ich bardzo mile.

Świetny wiersz!
Fajnego weekendu :))

Bardzo dobry, klasa !!!
Głos i szacun jest twój!!!

Kiedyś policja zatrzymała mnie wna Słowacji zaraz
przyszła ich kilkunastoosobowa grupa. Wyglądali jak
menele, a zachowywali się tak, że się nieswojo
poczułem. Policjanci kazali mi odjechać, a zobaczyłem
w lusterku, ze też się zwinęli. Nie było kolorowo.

Na cmentarzu Osobowice w moim mieście są groby rodzin
cygańskich. To są nie grobowce a kaplice zbudowane z
przepychem i rozmachem jak mini pałace. Cyganie zawsze
dbają o swoich bliskich nawet po śmierci.

Chodzę codziennie z wnukiem do parku i tam właśnie
jest piękny młodziutki klon, cały czerwono-
pomarańczowy i na tle szarozielonych jeszcze drzew i
krzewów wygląda zupełnie jak Twój cygan.

Stare Miasto w Olsztynie- tam mają prawo wróżyć-
zezwolenie od miasta.
Kiedyś zaczepiły nas z siostrą dwie- nie chciałyśmy- o
rany co się działo.
Nie pamiętam taborów, a Papuszy żal.