Cykl

Budzik
Oczy zmęczone zapomnianymi snami
zacieram ciemnożółtym brakiem nieba,
dwuletnia powtarzalność

Powstań!
Koszula, krawat, teczka, kanapka,
drzwi, chodnik, drzwi, biurko, krzesło

Harmonia rodząca poczucie
powtarzalnego bezpieczeństwa,
właściwość miejsca rzeczy do osiemnastej

Sinusoida – wracam do osi
wskazówka pcha mnie w ciepławe kapcie

Ciepława zupa, ciepławy wieczór
podgrzewam martwe tkanki nadziei,
głowa schowana w pancerz poduszki

Zapominane sny,
budzik,
cykl zamknięty.

autor

Quasirooster

Napisany: 2006-07-27 Dodano: 2006-07-27 20:48:52

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie