cyrk

Niczym ptak
rozpinam szeroko skrzydla
między jednym a drugim
niebem twoich dłoni
między miodem ust
a spiżarnią nieokreślonego ciepła twego ciała
i lecę
z szeroko wykreslonym biodrem niepewności
pod wiatr
przez burzę słów
i tylko orli wzrok ludzkich marionetek
przekonuje o mej niepowtarzalności
a moje pióra opadaja na twa skórę
niczym promyk słońca na mokrą od łez ziemię życia
lawiną staje sie
i staczam po wzgórzach krzywdy
a ty łapiesz mnie w locie i zamykasz
w szklanych kratach zaborczości
by inni mogli patrzeć
i podziwiać niepowtarzalne piękno
zniewolona
zamknieta w odcinku twoich źrenic
samotna
wśród wielu ironicznych uśmiechów
z pierwszych rzędów
umieram pozbawiona swych cennych piór.

Cyrk został zamkniety do odwołania.

autor

(wiki)

Napisany: 2005-08-19 Dodano: 2005-08-19 22:03:06

Ten wiersz przeczytano 1072 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie