miłości nie można kupic

jesteś szczęśliwy
nie widzisz kłębiących się chmur nad twoim życiem
pasmo porażek jest ci obce
jak krzyk własnego dziecka w środku nocy
uganiasz sie wciąz na nowo za złotym środkiem
z twarzą Zygmunta Starego.

lecz spadnie deszcz elementarnej prawdy
opatrznośc nie zawsze mieszka w pokoju o złotych ścianach
to o czym teraz nie pamiętasz,
kiedys
przejdzie ulicą mijając cię w tłumie
a ty z szarą skronią smutku
nazwiesz się
samotnym milionerem.

autor

(wiki)

Napisany: 2005-08-16 Dodano: 2005-08-16 20:26:32

Ten wiersz przeczytano 1171 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie