CZARODZIEJ
"Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem..."
Jesteś wielkim czarodziejem…
dzięki tobie ja się śmieję.
Myśli moje uciekają,
kontroli się nie poddają.
Myśl o tobie dzień umila…
lecz przychodzi taka chwila,
która prawdą gorzką karze,
każdy obraz Twój rozmaże.
Życie nie jest jak poemat…
„tak naprawdę ciebie nie
ma.”
Jesteś tylko „głosem”
brzmiącym,
który słucham z sercem drżącym.
„Głosie”- jesteś
czarodziejem…
dajesz radość i nadzieję.
Szeptem mów by nikt nie słyszał,
cichym śpiewem ukołysał.
Podarujże trochę słońca…
a uśmiechy ślij bez końca.
Zostań moim czarodziejem!
To niewiele - a tak wiele.
autor
bozenia_
Dodano: 2008-04-24 00:04:42
Ten wiersz przeczytano 5979 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Witaj Bożenko:)...samotność potrafi stworzyć hmmmm
ulepić w nas cząstkę „ kogoś ” w Twoim
przypadku jest to CZARODZIEJ ktoś kto potrafi sprawić
że Twój świat staje się inny...często tak robimy jak
czujemy się rozgoryczeni...wtedy odsuwamy się od
ludzi...lecz to jest Bożenko błąd spójrz przed siebie
zauważyłaś jak świat budzi się do życia i TY TEŻ TAK
ZROB... nie zamykaj się w czterech ścianach to nie
jest wyjście...uśmiechnij się i idź do ludzi...bardzo
Ciebie o to proszę... dla Ciebie z wielkim i
serdecznym uśmiechem:)
Wyczarujmy sobie wszystko to, co jest takie urocze w
Twoim wierszy!
Chcieć - to móc...
Kto wie, może gdzieś z oddali śle Ci ów czarodziej
uśmiech i troszeczkę słońca, i ciepła...Kto
wie?...Skoro niekiedy coś takiego odczuwasz, to
znaczy, że ktoś to wszystko zbiera w piękny bukiecik i
przesyła jakąś tajemną pocztą...
Podoba mi się wiersz.
Powodzenia!!!
Życie nie jest to poemat tak na prawde Cioebie nie ma
-- głosie - czarodzieju podaruj trochę słońca
Piekny wiersz wesoło napisany o marzeniach o nadziei.
Ładne pióro, bardzo delikatne, ładne rymy i rytm,
Dla mnie super.
To jest wiele,gdy "Glos" opodpowia o
dobrych,przyjemnych chwilach..Wiersz moze rozmarzyc.
Jak byłoby fajnie mieć takiego czarodzieja, który ze
smutku wyczarowałby uśmiech, podaruje trochę słońca,
umili dzień i tak bez końca. Ale gdzie on jest?