Czas na taniec

Tańcz ze mną przez życie wirując między przeszkodami, nie pozwolę Ci upaść, nie dam odbić ani zaczerpnąć tchu, nie pozwolę żebyś wyschła na plecach ani wyszła znudzona...

Zatańczmy przed oknem poranka gdy dzień wyspany chce stanąć u progu.
Wpatrzeni w wirujące liście smagane przez wiatru podmuchy,
Być wspólnie rzucani na przekór życiu pod nogi.
Naśladujmy je jak dzieci podobne wykonując ruchy.

W tańcu zmysłów który tempem leniwym się toczy.
Choć będzie dzień za dniem uciekał cicho, bez szumu, bezwiednie,
Będą drżały delikatnie błękitne twe oczy.
Będą drżały od chłodu tego poranka czy od patrzenia na siebie?

Zatańcz ze mną ten taniec życia nim noc ciemna zapadnie.
Co znaczy patrzeć na liście i kilka taktów zanucić, powtórzyć.
Chcę Tobą kręcić oddać się piosence nim ciemność życie skradnie.
Tańczyć, płakać, tulić długo, by zapachem Twoim się całkiem odużyć.

Lecz jak podjąć próbę, lęk przezwyciezyć i podjąć wyzwanie?
Prawie zdobyłem odwagę i rękę wyciągnęłem lecz się wstrzymałem.
Gra już muzyka my blisko siebie tkwimy niemo przy ścianie.

Prawie usta otworzyłaś i przemowiłaś cicho tak jak tego chciałem.
Nie pozwólmy aż piosenka się skończy, i zagra cisza głucha.
Będziemy czekali zawstydzeni mając jedno życie które nie zaczeka.
Spaleni wstydem nie tańcząc a szepcząc słowa piosenki do ucha.

Naucz mnie tańczyć bo nie chce w progu życia zziębnięty czekać...

Tak zatańczysz kiedyś w firanach poranka, gdy dzień wyspany stanie u progu.
Chyba że się ze świtem okaże że to był ostatni bal.
I mamy dalej do serc swoich niż do pacieża który przyrzekamy Bogu.
Co pozostawił echo w bębenkach a w sercu niegasnący żal.

Kiedy Ewciu zatańczymy?... Cisza...przybliża się i odsuwa...

autor

dEn

Napisany: 2014-09-24 Dodano: 2014-09-24 10:04:54

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie