Czas się zatrzymał
postacie zastygły w jednej pozycji.
obserwuję je.
pan Maciej patrzy się na pupę pani
Magdy.
pani Magda całuje pana Mariana,
który jednym okiem pożera ciacho na
talerzyku pani Niny.
pani Irenka przybrała dziwną minę.
pan Jacek szczerzy zęby, chyba go coś
rozśmieszyło.
o! a pani Iwonka maluje sobie usta.
każdy robi co chce.
zatrzymuję się w pędzącym świecie.
ustawiam obiektyw.
---
noc,
bujam się na fotelu.
portret spadł ze ściany, uderzył o
podłogę.
oni na szczęście dalej żyją.
autor
biedronka1987
Dodano: 2023-12-06 11:17:25
Ten wiersz przeczytano 422 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Dziękuję za zwrócenie uwagi:)
Jakoś, nigdy nikt mi na ten akurat temat, nie zwrócił
uwagi.
Jestem wdzięczna. Przemyślę to.
Podoba się treść, ale do zapisu mam jedno "ale".
Kropki są po to, by po nich używać majuskuły, bo
przecież pisać nieprzepisowo to nie wypada. Kiedy tu
zagląda młodzież i dzieci, mają zły przykład, a my
powinniśmy tym przykładem świecić z tylko dobrej
strony. Mam nadzieję, że Autorka przemyśli i poprawi.
Wiersz tworzy ciekawą opowieść o chwilach z życia
różnych postaci, przedstawiając je w jednej chwili ich
egzystencji. To krótkie spojrzenie na codzienność jest
zarówno obserwacyjne, jak i humorystyczne. Końcowe
wersy wprowadzają zmianę nastroju, przechodząc od
spokojnej sceny do nagłego incydentu, co stanowi
zaskoczenie. A wszystko w uchwyconym i zatrzymanym
czasie.
(+)