Człowiek
Słowa ułożyły się po przeczytaniu jednego z wierszy!
I zrozum tu Człowieka,
który sam przed sobą ucieka.
Zrozum Człowieka,
który wszystkiego się wyrzeka.
Zrozum Człowieka,
który już na nic nie czeka.
Zrozum Człowieka,
który nie chce być bratem,
dla drugiego Człowieka.
Serce zamknął na klucz,
oczy od świata odwrócił.
Kim jest, dokąd zmierza.
Uciekinier, czy tchórz,
który marzeń nie ma już.
Powtórki zamierzone.
Komentarze (129)
Nie zawsze człowiek - to brzmi dumnie, oj nie zawsze.
Uściski Gabuniu:-)
Człowiek....hmmm wiesz? nie wiem, po prostu nie wiem.
Tyle cierpień, zła, nienawiści, pogardy, kłamstwa,
obojętności na ludzką biedę...Zatrzymujesz na długo,
bardzo długo.Bardzo dobry "motyl", życiowy.Zmuszasz do
refleksji quo vadis...Pozdrawiam i uśmiech zostawiam
:-)
Wymowny w swym rodzaju wierszyk
I ma dużo prawdy życiowej Pozdrawiam Gabi
niejeden człowiek od życia dostał w kość więc do niego
czuje złość
a lekarstwem na wsze złości jest na pewno doza jakaś
samotności
Może się jeszcze zmieni
i swoje życie doceni:)
Pozdrawiam:)
Na takiego trzeba sposobu, ja bym próbował
aż do grobu.
Tchórz:-)
Pozdrawiam Gabi:-)
człowiek bywa wielowymiarowy i czasem trudno go
zrozumieć.
Myślę, że sam siebie nie rozumie.