Czułość
Stoję nieruchomo
wbita w kąt życia.
Zwinięta w kłębek
nie odróżniam
poranka od wieczora.
Przykładam dłoń
do policzka
i głaszczę siebie,
ale to nie jest
Twoja czuła ręka.
autor
pani Mija
Dodano: 2023-08-28 02:12:24
Ten wiersz przeczytano 400 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Dziękuję serdecznie za przeczytanie i głosy. Wszystko
jest inne i obce. A zmian będzie jeszcze więcej. To
nie koniec rewolucji. Cięzki wóz do ciągnięcia, a do
spokoju daleko.
te chwile są naprawdę bardziej niż ... trudne -
wszystkiego za mało i już nie będzie ...
W każdym wymiarze i aspekcie może byś tak że nie
będzie spokoju i wszystko się zmieni pod nieobecność
owego gospodarza.
czasem tęsknota jest tak wielka, że trudno oddychać.
Słowa, które rodzą wspóczucie.
Pani Mijo, proszę nie pogrążać się w rozpaczy.
Pozdrawiam serdecznie :)