Czy przyjdziesz śmierci

Wiersz zainspirowany bardzo pięknym wierszem Michała (jastrz) „Do śmierci”

Wsłuchuję się w oddech i nie żebym chciał

Wypełnia mi przestrzeń między uszami

Odgrywam ostatni spektakl z moim udziałem

Już nic nie rani ani nic nie pomaga

Widzę tysiące kwiatów

Płyną w świetlistych konturach

W swojej lekkości toną

Rozbłyskując pod powiekami

Wywołują ból

Który już nie boli

Którego już nie czuję

Biję się z myślami

Czy chce mi się jeszcze zaskoczyć

By było warto by wróciło jak dawniej

A może to tylko głowa czeka

Bo tak trzeba

Bo trudno porzucić wiarę przodków

Ale też ciężko patrzeć

Jak w imię religii wywoływane są wojny

Bo niełatwe jest zgodne życie

Wysłuchuję kroków

Równo przez oddech poddawanych

Wibrujących w przestrzeni

Słaniających się na falach dogasającego umysłu

Odpływają myśli z ich kwiecistym nawałem

Wiem że już nie otworzę ust w deklamacji prozy

Nie przykryję atłasową satyną moich wątpliwości

A dla świętego spokoju nie zamienię ich w popiół

Nie mów że mnie nie potrzebujesz

Tak wyczekującego

Niepotrafiącego pogodzić się

Z twoim nieistnieniem

Czy przyjść musisz ?

Powinnaś

Chociaż tylko na to spotkanie

By wypełnić proroctwo

Za dużo wymagam?

Konam i już sam nie wiem czy z miłości czy ze wstydu

Twoim obowiązkiem jest czuwać obok mnie

Trzymać mnie za rękę

To nic że twoja dłoń koścista

Że malują na biało twoje oblicze

Zaglądając przez obrazy zobojętnienia

Będziesz moim przewodnikiem

Moim nowym życiem

Nie po to staram się tyle lat

Byś na koniec po prostu nie przyszła

Bo jeśli naprawdę nie przyjdziesz

A światło zbawienia nie wypełni czarnej maski

To dla mnie

Moje życie spełznie na Niczy’m.

autor

tarnawargorzkowski

Napisany: 2023-06-02 Dodano: 2023-06-02 12:59:46

Ten wiersz przeczytano 1141 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie