W czymś utkwiłam...
W szarym zachwycie,
w ciszy bez słowa,
w wolności dźwięku,
i w szeptach jęku.
W swojej wariacji,
bez prowokacji,
w myślach zacięta,
w sobie zaklęta.
Próbując zasnąć,
znów nie mam szczęścia.
Czy słońce wstanie bez mego zdjęcia?
W tej rezygnacji,
bez prowokacji,
patrzę przez szybę...
płacz mnie wypełnia...
to puste miejsce...
jak znajdę szczęście...
skoro już wiem...
że znów chcę więcej...
autor
Molta
Dodano: 2023-09-16 19:57:25
Ten wiersz przeczytano 407 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Dla rytmu warto wydłużyć /skoro już wiem/
Pozdrawiam:)
Człowiek dopóki żyje, chce więcej i dlatego do końca
życia marzy.
A czego chce, to zależy od wrażliwości i rozsądku.
Pozdrawiam serdecznie.
Tylko czas się nie zatrzymuje. Autor tkwi w myślach i
uczuciach, w osamotnieniu i izolacji, niby w
stagnacji, ale wyraża wyraża tęsknotę za czymś więcej.
(+)