Czytam jej wiersze i się dziwuję

slonzok 2011-08-12 06:27
Idę w krok w krok za tobą, podążam wzrokiem ku tafli wody gdziem spadły liść tworzy kręgi-symbol krótkiego zaistnienia w przyrodzie Dziś twoje oczy i serce roześmiane- ozdabiasz się czerwona jarzębiną, jakże ci do twarzy. Iść za tobą i podziwiać twoje w ruchu dłonie, gdzie słowem piękno wskazujesz. Malujesz pejzaż złotej jesieni, w nich umieszczasz tajemne słowa -chowasz je w skarbcu, wszystko mnie oszałamia, tak jak wiosna w marcu. Idziesz alejami, za tobą podążam, chcąc się pożegnać i wręczyć kwiaty, pytasz? za co one, odpowiem, za słowa w wierszy wyśnione.
Witać dzień i wchodzić w poranek twojej poezji, jak smutny byłby on bez wiązanki barwnych frezji.
Twój wiersz śmieje się radośnie z ekranu, słyszę go w całym moim mieszkaniu, tak słuchać go będę przez wiele godzin, ta muzyka serce łagodzi
Pozdrawiam –Bolesław

slonzok 2011-08-13 15:59 nie w dłoniach siła
lecz w mowie
mądrej odważnej..
Poezja Twoja piękna,
Śpiewa głośną ciszą, dotyka serca
Uśmiecham się do świata
Słucham ją i słyszę migotem myśli
czytam Twoją poezja, czasem mi się przyśni
W mych snach odległych niezbadanych
Zostaniesz piękna w słowach bez zbędnej finezji
Zawsze z bukietem barwnych pachnących frezji
Pozdrawiam –Bolesław

slonzok 2011-08-15 06:36 Ile w tobie wiary, i nadziei w wierze, tobie pokłony szczere. W każdym twoim wierszu, a znam ich bardzo wiele, dotykasz niby niechcący sercem Boga Stąpasz po ścieżce która do niego prowadzi- często się go w rozterkach sercowych radzisz. Masz w nim ostoje i tam piękno znajdujesz. Świątecznie pozdrawiam, powaga słów twojego wiersza, skłania do refleksji i do spojrzenia na bukiet barwnych frezji.
Jakże bym mógł, nie przyjść na stronę pięknego wiersza, gdzie słowa ,jak ziarno w glebę pięknym zasiane, uśmiecham się do ciebie, dziś piękny poranek

slonzok 2011-08-17 10:37 Jakże uwierzyć w moc ciemnej nocy, skoro się ma ciągle otwarte oczy, Nocą sufit zniknął, by zaczepić wzrok i na nim pisać swoje marzenia, a jest ich wiele, one ciebie dotyka
Widok z balkonu to kaskada lamp ulicznych, jak rampy w teatrze, jestem sam widzem, nie ma publiczki, Nie ma aktorów , którym bym tekst do ust włożył, by cieszyli noc słowem poezji,
cisza zaległa, jak w konfesjonale przy spowiedzi.
Dziś wyzbyli się nocy i marzeń, zostawili za sobą pył i nicość, lica ich ogorzałe - u władzy panowie, u władzy, a niech was licho.
Gdziekolwiek nie rzucisz okiem, na najdalszy zakątek, my ludzie zawsze jednakowi, władzy pragniemy, nawet tej najmniejszej na sam początek.
A potem niech się dzieje co chce, mam pełna kieszeń, zapchany dobrem żołądek.
Za dni parę i u nas miła poetko nastanie czas, ze wybierać będziemy tych do góry z pośród nas.
Jedna partia świństwami będzie wyścielać urny wyborcze i wygra, tak już jest na świecie - dobro, ładne słowo ale ono w polityce utyka.
Jak wierzyć w noc ciemnej nocy, właśnie w niej się walka toczy, po ciemku wydreptując zmierzają do koryta, my im w tym pomagamy, hejta, wista -koń czy muł ale swój
Zagalopowałem się przy twoim ciekawym wierszy, dopiero teraz spostrzegłem ze mam dłonie wolne, miały w nich być kwiaty, frezji w barwach frywolnych.
Za każde słowo wiersza płatek kwiatu frezji, za każdy wyraz zmyślnie napisany , podziękowanie i kwiatów cale łany.
Pozdrowienia- wiersz ładny i ładny komentarz pod moim erotycznym wierszyku

slonzok 2011-07-23 08:31 Już minął szkwał na morzu, orkan przestał burzyć domy oszalała wichura zamieniła się w Zefira. Świt otrząsnął się jak pies po kąpieli, wszyscy oczekujemy słonecznej jutrzejszej niedzieli.
Minęła trwoga, echem odeszły pohukiwania burzy można już wystawić twarz do słońca, już niebo się nie chmurzy. Zabieram z sobą dobroć w sercu, do rąk narzędzia idę do tych co stracili domy, spotkała ich nędza.
Pomogę im wstać z klęczek, podniosę im morale na duchu, może cząstka mojej pomocnej pracy, ich serce zobaczy.
Nie odbiera się nigdy nikomu nadziei nie tłamsi się dobrych chęci, pragnę by wodzianom i wichrownikom pomagali wszyscy święci.
Zycie trwa i trwać musi, mimo, że wokoło zniszczeń wiele, zakasany rękawy i ku nowym dziele.
Masz niebieska damo pewnie dwa serca, piszesz o nieszczęściach i o klęskach. Współczujesz i dodajesz otuchy, dziękuje tobie za to, świat nie jest zepsuty.
Przynoszę tobie jak co dnia pachnącą wiązankę, poznajesz - to frezje przyjaźnią związane.
Pozdrawiam z pod niebieskiego nieba, deszcz ustał, uliczne kałuże błyszcza światłem wybiegają promieniami w nich wróbelki ćwierkają, jak, sami wiecie
Pozdrawiam Bolesław - wiersz dla mnie wyjątkowy

slonzok 2011-07-22 07:14 Rozkołysałaś owoce i dary lata, rozkołysałaś je w tańcu dożynkowym obfite dary dzielisz każdemu jak wianek nakładasz na głowę.
I mnie się dostało w obie, dłonie ledwo mieszczę, a ty delikatnym spojrzeniem mówisz, dołożę tobie jeszcze
W każdym twoim wierszu cząstką piękna mnie darujesz, nie żałujesz nakładać na paletę barw, niczego mi nie żałujesz. Tak jest i dziś, za ciepły sierpień który grzeje nasze twarze, dajesz mi cząstkę marzeń.
Ja się odwzajemniam, bo jak może być inaczej, byś powitała dzień beż bez bukieciku frezji i garści marzeń
Boleslaw Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2009-12-07 Dodano: 2021-12-07 03:18:48

Ten wiersz przeczytano 804 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie