W dali

[... tam nie ma nic, lecz jest i wszystko...]

Wyjść za drzwi
i przed siebie iść
tak długo
tak długo aż nie będzie nic!

za dom mieć błękit nieba
za obiad pajdę chleba
za dom ziemi zieleń
na dobranoc zachodu czerwień

Wyjść za drzwi
i przed siebie iść
tak długo
tak długo aż nie będzie nic!

w upał dla ochłody
wejść w głębokie wody
płynąć aż do dna
aż zniknie ostania łza!

w mróz dla ogrzania
przy ognisku siedzieć do rana
aż ręce znów przemówią
zapełnią się w zimie, czerwoną różą

Wyjść za drzwi
i przed siebie iść
tak długo
tak długo aż nie będzie nic!

gdy usta
nie znajdą już ust

Dniu, który mam nadzieje, że nigdy nie nadejdzie...

autor

Nibyktoś

Napisany: 2005-03-17 Dodano: 2005-03-17 23:34:40

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie