Dam chyba spokój

Myślałem sobie dam chyba spokój,
mam dość babrania się ciągle w kale.
Gdy nagle belka, co miałem w oku,
wypadła, i znów, widzę wspaniale.

Ostrość, ja nigdy, takiej nie miałem,
minusy, plusy żadne z tych zboczeń.
Szkła kontaktowe nawet zdeptałem,
bo od tej pory odważniej kroczę.

Lekkie potknięcie nie jest dramatem,
to tylko takie zdarzenie małe.
Wreszcie mam kontakt z naocznym światem,
a do tej pory tego nie znałem.

Aż przez przypadek coś się zmieniło,
i zakłóciło chęć dalszej wizji.
Za belką w oku mi się stęskniło,
widząc w programie szał hipokryzji.

Spadł telewizor, rozbił na części,
to tylko tępa elektronika.
A działa niczym zasada pięści,
w mózg uderzeniem nachalnym wnika.

Myślałem sobie, dam chyba spokój,
mam dość babrania się ciągle w kale.
Gdy powróciła ta belka w oku…
Sami napiszcie, co będzie dalej…

autor

Grand

Napisany: 2022-11-15 Dodano: 2022-11-15 10:05:50

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie