Dar Anioła
wcale Ciebie nie szukałam
pojawiłeś się z obłoków
nasze oczy się spotkały
tyle ludzi było wokół
skąd wiedziałeś że to ja?
może Anioł białoskrzydły
obdarował takim losem
i postawił nam na drodze
miłość która ponad czasem
gdy objąłeś mnie ramieniem
tak zlęknioną i nieśmiałą
niepokoje gdzieś zniknęły
jak kwiat polny zaufałam
tak przez lata ciągle razem
wciąż przędziemy życia nić
świat nie zginie kiedy w darze
miłość ktoś daruje Ci
autor
karmarg
Dodano: 2017-01-11 14:32:58
Ten wiersz przeczytano 2663 razy
Oddanych głosów: 79
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (85)
Ładnie Marianko
Zgadzam się z krzemanką
Pozdrawiam:-)
Nie tylko ładnie, ale także
mądrze i ciepło z refleksyjną
puentą.
Samych dobrych dni:}
Umiesz miłością pomalować Świat, i pięknie o niej
piszesz. Miłego końca dnia.
ładnie karmarg;)
Niewinne spotkanie ,zauroczenie i miłość aż po grób
,czego nam więcej trzeba?
Ładnie o przeznaczeniu. Podobnie jak Elena potknęłam
się na "przędziemy długą życia nić". Może napisać jak
sugeruje Elena " wciąż przędziemy życia nić." albo
"zaplatamy życia nić", albo inaczej. Miłego dnia:)
Pięknie Marysieńko. ładny wiersz.
Miłość zaproszona w szczęścia progi nigdy nie
odejdzie. Pozdrawiam.
Eleno Bo - dzięki też się zastanawiałam - może
lepsza będzie Twoja wersja:-)
wiem, że jest 7 ale burzy się rytmika, sama nie
wiem...
trzeci wers- wciąż przędziemy życia nić. Tak mi
lepiej, ale to nic nie znaczy :)