D.C.

D.C.,Mojej kochanej, słodko gorzkiej, kruchej. Dogasającej w stanie permanentnej demencji a jednak mającej moc zmieniania rzeczywistości.

Godzina
o której
do Ciebie przychodzę
sprowadza czas
do jednego
rozedrganego
punktu

Nigdy nie wiem
czy mnie uderzysz
czy powiesz
że czekałaś

Moja cierpliwość
tak często nadużywana
w rytmie twojego oddechu
dojrzewa

przegrywam tylko
z łzami
które nie potrafią ci pomóc
a i dla mnie
nie są żadnym oczyszczeniem

Dzień po dniu
jeszcze jesteś
choć blaknie cień
twojej twarzy

dzień po dniu
odchodzisz
zostawiasz
myśl piekącą
i nieokreślony brak.

autor

Musikana

Dodano: 2009-09-21 00:20:41

Ten wiersz przeczytano 731 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie