Dekadencja...

Od długiego już czasu bardzo lubię czytać Twoje
wiersze. Wagi Twoich tekstów nigdy sobie nie
lekceważę. W moim odczuciu są napisane ciekawie. Nie
uważam więc, że w tym przypadku robię coś na wyrost.
Twoje wiersze zawsze mają interesujący przekaz, który
jest owocem zarówno Twoich przemyśleń jak i emocji.
Tym razem oczarowała mnie piękna nostalgia za przeszłą
epoką romantyzmu wyzierająca z wersów Twojego wiersza.
Wiersz ten posiada przepiękną głębią godną
zapamiętania.

Swietny 'atmosferyczny' wiersz ... choć bardzo różny
od tego co dotychczas czytałam u Ciebie ... podoba mi
się :-)

Atmosfera- jakby sie powróciło do tych czasów! Piszesz
naprawdę pieknie!!

Formalnie najsłabszym punktem wiersza to rytmika z
uciekającą średniówką i te, w większości, niepotrzebne
wielokropki, które psują wiersz estetycznie. Jednak
pisać trzynastogłoskowcem nie jest łatwym zadaniem i
autor stworzył niezły klimat nostalgii, jak i użył
odpowiednie rekwizyty, dlatego ogólnie spodobał mi się
ten tekst, więc też zagłosuję na niego.

Ale klimacik! Super! :) Jakbym sama brała udział w
tych niekończących sie dyskusjach, siedząc w
zadymionej knajpce... w której nigdy nie byłam.

Jedni mją szczęście trafić w swoją epokę i te
przysłowiowe 5 minut, innym tylko wehikuł czasu
pozostaje. Trafnie oddaleś tamte klimaty ,starannie
dobierając słownictwo. A na końcu "nostalgia" bez "a"
chyba być powinna?

Tęsknota za dekadencją nie jest czymś dziwnym, a
kolega bardzo trafnie ujął jej atmosferę, którą
zachłystywali się wszelkiej maści artyści. I nie
powiem, sam chętnie bym posmakował tego, czego oni
mogli smakować !:)
Pozdrawiam kolegę serdecznie.

hallski...chyba Ci sie oświadczę!?wspaniale!

taże - literówka się trafiła w ostatniej zwrotce, ale
wiersz cymes, tez mnie czasem dopada zwariowana
nostalgia i dusi za gardło...

kurcze...super :) okres minionej epoki,dekadencja,
dyskusje strukturalistów... też go uwielbiam, ma w
sobie coś magicznego, jak ten wiersz, co go
sentymentalnie wspomina, jakby sie tam było kiedyś...