DEMON W BIELI

A teraz właśnie skupiłam się na biciu serca.
Na oddechu, który wcale nie jest równomierny,
który nie jest mój...i którego tu nie ma.
Skupiam się na tych kilku dźwiękach,
które są bez rytmu,
bez melodii,
bez taktu.
Zastanawiam się nad kolorem Twojego nieba,
nad spojrzeniem w nieznane,
nad uzasadnioną złością.
Milcze, bo moje słowa nie mają kształtu,
nie grają roli,
nie są bezcenne.
Myślę o tym wszystkim czego nie było a być powinno.
Myślę kolorach mych uczuć
i czy malarz posiada ów barwy.
Bo jesteś jak śpiew słowika w zimie...
Jak radość czarnego koloru...
Jak pewność przyszłości...
I nie wątpię w Twą nienawiść...
I nie wątpię w ogrom wygranej siły...
Nie wątpię w szybkie odejście.
Jednak wierzę w Twe serce...
W zamyślone spojrzenie...
W usta wykrzywone w grymasie uśmiechu...
I ufam odbiciu w mej duszy,
kierunku mej intuicji,
mej anielskiej wieczności...

autor

Anu

Dodano: 2004-10-05 10:53:53

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie