Z demonów Ludy-Ku pamięci

Na gruzach miast powstają z demonów ludy
Trupie czaszki z kołnierzy zdejmują dla obłudy
Kolor nieba zmieniają by ich świt nie poznał
Śmierci życzą tym kto przy życiu się ostał

I mylisz sie myśląc że nie ma ich tu
Ludzi pozostawili w tyle pędząc co tchu
Z czarnych czerwoni, z czerwonych biali
Historia pamięta,nie zapomni!nic nie wskórali

Z uśmiechem na ustach apokalipsę gotowali
Jednak ich ofiary z grobów powstawali
Z krzykiem na ustach wypomną im znów
Napiętnują ich dzieci,zbroczą krwią tu i ów
Nowym językiem nie zmyją swych blizn
Zostaną na nich po krańce ich dni.

Mój dziad jak ja, ta sama krew i historia
Ta sama twarz, jednak przekazu faktoria
Odziedziczyłem Miłość do ojczyzny i szacunek do Boga
123 lata niewoli, żadna dla Polaków przeszkoda
Polak bije Polak kocha jak nie wierzysz to wynocha!

A ty po przodku co w ręku dzierżysz?
Żelazny jego krzyż u drzwi wywiesisz?
Taką blizne takie przezwisko nosisz
Mordercy narodów, o wybaczenie prosisz?

Tą samą krew pompuje twe serce
Tą samą którą dziad zmroził ku gehenny udrece
I genów nie zmienisz, nosisz je duszy
Rzekome wielkości swoje, nic ich nie skruszy.
Serce pulsuje ku zemście,wzgardzeniu,czarnej sławie
Pamiętaj co dzierżysz,dzieci ci pomną to łaskawie.

Ku pamięci ofiar wojny

autor

mateo.g

Dodano: 2006-11-14 19:40:49

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie