Ona i Zakochany On.

Nie estety prozą, nie zimy grozą
poznać ją miałem,przyjemność błogą.
I nie patrząc wcale, w blasku cie ujrzałem,
lecz pierwsze to niebiańską twą pieśń posłyszałem,
Twój głos dotknął ,musnął mój policzek biały,
jak motyl,swym skrzydłem lekko onieśmielały.
Błogosławiona chwila w której cie dostrzegłem
nie moge pomnąć twych oczu,kiedy bledłem.
Tak mały, taki przezroczysty stałem
zatrzymać tę chwilę w mym sercu chciałem.
Sto żądz,tysiąć pragnień roznieciłaś ciałem,
o milion wiecej twój głos sprawił że osłupiałem.
I słowa jednego wymówić nie chciałem
by nie przestraszyć cię mym nagłym zapałem.
Dla ciebie nie znacząca nic ta chwila
stała sie dla mnie nieba chwili podwalina.
Odszedłem,nie zapomniałem.

Minęło kilka nocy nieprzespanych tu
I znów cię zobaczyłem piękniejszą niż ze snu
Twój uśmiech lekki, wargi rozchylone witają mnie znów.
Nie czekając,za tobą jak za boginią popedziłem co tchu,
Serce biło mocno, gorąco,żywie że brak mi słów
Kilka słów wyrzekłem ku królowej moich snów.
Patrząc w twe oczy pragnąłem co sił,
by być tym wiatrem co omdlewa na policzkach twych.
Początek godny książkowej sagi,
ona i on na scenie dopiero co poznani stali.
On zakochany, ona nie wiedząc nic,
myślała że to uprzejmości przykładowy szkic.

autor

mateo.g

Napisany: 2006-11-16 Dodano: 2006-11-16 20:46:04

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie