Teraz

Dla Kanta z wdzięczności.

Jestem, który nie jestem
Ty zaś, który jesteś.

Rozpięty w przeszłości kroczę ku przyszłości.
Kim więc jestem, który nie jestem?

Pomiędzy żalem utracenia a trwogą nieznania, jestem i nigdy nie jestem, choć ciągle się staję.

Być "teraz" to szczyt urojenia,
zaprawdę nie ma wszystkiego to tylko złudzenia.

Być "teraz" to świadomość bycia, która zaiste bycie wydobywa, nie będąc nigdy możliwą odkrycia,
sama w sobie i dla siebie osobliwa.

Egzystując w dziwnej próżni bycia,
jestem czasem i przestrzenią, choć nadal nie jestem.
Być prawdziwie to być wieczyście.
Tymczasem przemykam ukradkiem historię dziejów, by stać się jej częścią, mgłą niewyraziście.

Księga życia już zamknięta, w katrtach dziejów zapisana,
śmierć zabrała problem bycia.
"Teraz" jestem, lecz nie jestem tak jak byłem, wszak nie żyję - jestem wiecznie.

Tajemnica bycia lub może raczej życia.

autor

kier

Dodano: 2005-02-06 10:49:34

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sylabiczny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie