Diagnoza:- (życzymy dalszej...

Całe życie pracowałem: (liśmy)
Na podatki, różne składki...,
Nie starczało na dzierlatki-
Często po nocach nie spałem.
Słuchałem ojca i matki-
Cały czas dążąc do celu
W kwiecistym PRL-u
Choć chłop był ze mnie, chwatki.
Obietnic to się nasłuchałem,
Że będzie lepiej, wciąż lepiej.
Choć coraz mniej w każdym sklepie,
O mało nie zbzikowałem!
Ale wierzyłem uparcie-tak trzeba;
Na półkach ocet,
Na kartki-procent,
Jednego nie zbrakło-to chleba.
Wreszcie Rakowski sztandar wyprowadził.
Ludzie z ulgą odetchnęli,
PZPR diabli wzięli!
Ktoś Lecha przez płot przesadził.
I tak zaczęła się demokracja...
Lech siedział na kanapie...
Marzył o Japonii- z Matką Boską w klapie.
Znów dla wybrańców została...libacja!
Jak zwykle-ongiś komuchy,
Zmienili skóry...,układy-
Marzenia też moje prysły...,-nie dałem rady!
Nowa propaganda i garnek kapuchy!
Oni jakimś dziwnym przypadkiem
Posiedli ogromne majątki.
Skąd?- Nie wiem-choć to nie wyjątki,
Każdy z nich w fotelu z zadkiem!
I tak to prysła moja... perspektywa
Myślę, że nie tylko moja
Lecz także Twoja i Twoja
Gdzie to lepsze jutro?...i jak się nazywa?!

Panie premierze...,też nie wiem, nie wierzę!

2008-02-01

Przepraszam za stylistykę oraz interpunkcję. Pozdrawiam wszystkich moich czytelników...

autor

rubin

Dodano: 2008-02-01 19:10:27

Ten wiersz przeczytano 881 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie