Dla Dziadka

"...spieszmy się kochać ludzi..."

On był moim mentorem
Ojcem moich sukcesów
Podporą w ciężkich chwilach
Kierunkiem prawych dróg

Prosty, dobry człowiek
Przekazał mi tyle ciepła
Wpoił alfabet wartości
I skończył w ciężkich mękach

Teraz przechadza się gdzieś
Pośród niebiańskich lasów
Czy widzi mnie zza drzew?
Czy może brak mu czasu?

Przepraszam Cię dziadku za przekorę
Zniecierpliwienie i gorzkie słowa
Przepraszam, czasem brak mi sił
Nie chcę spuścizny Twej zmarnować...

+++ 29.03.1914 - 18.05.2000 +++

autor

Chestero

Napisany: 2006-07-12 Dodano: 2006-10-31 12:40:40

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie