Zużyty

Czasami wrzucam na luz
Czuję kompletną obojętność
Wartości, w których wyrastałem
Już więcej roli swej nie spełnią

Możesz mnie nagryźć jak brzoskwinię
I wypluć w kąt gorzki kawałek
Targnąć do śmieci całą resztę
Nadgniły na wieki pozostanę

Aż uschnę z braku soków życia
Wyssany z atrybutów szczęścia
Nie musisz oznajmiać, że dajesz nadzieję
Ażeby później móc ją odebrać

autor

Chestero

Napisany: 2006-10-25 Dodano: 2006-10-27 09:10:12

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie