Dla każdej zranionej duszy

Serce żal zciska, gdy miłość ucieka,
Cierpi całe ciało i duszę udręcza.
Po głowie pałęta się myśl jedna: dlaczego to mnie spotkało?
Umysł nieprzytomnie wspomnienia przywołuje, obrazy drażniące serce połamane.
Tęczowy ptak, co kiedyś w klatce zamieszkał,
Wolność nagle odzyskał i ku niebu uleciał.
Tajemniczy cień, gdzieś z boku przykucnął i nie opuszcza Cię, ani na moment - zwą go przygnębieniem, inni samotnością.
W oddali zamazane postacie, które wyciągają dłonie, lecz cień je odtrąca - zamykając drogę.
Wtem jasność na zachodzie i na wschodzie zawitała.
Światło tak jasne, że aż onieśmiela.
Cała postać jawi się w bieli, choć niewyraźna.
Stępuje z obłoka na ziemie, a tam gdzie postanie - zaraz panuje radość i umiłowanie.
I nagle cień, który przesłaniał Ci życię, przestraszony ucieka, a biała dama serce Twe koi i ulecza.
Rany na sercu, co kiedyś oplatały ciernie, przepadają w niepamięć.
A oczy początkowo obojętne - nabierają magicznego balsku.
Taką wielką moc uzdrawiania, ma tylko anioł kochania.
Gdy spotykasz go wreszcie na swej drodze, odsunie w niepamięć troski i problemy, a w tym sercu radość zagości tak ogromna, że będziesz chciał o niej opowiadać bez końca.

autor

Skarbnica

Dodano: 2006-12-04 17:45:42

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie