Dlaczego wszystko sprowadza się...

Bo to ona rządzi nami,
kieruje kroki na ścieżki sercu dane.
Uczucie to owładnęło mną,
jak wąż oplotło duszę.
Nie myślę, nie żyje, wciąż czuje
jak dotyka serca dna to ciepło.
Ale żar ten nie przynosi ukojenia,
jedynie daje zamęt i niepewność.
Buduje zamek mej miłości,
ale budowla ta tworzona jest na piasku.
Runie, kiedy któreś z nas przestanie się starać
i żadnego to nie zaboli.
Poczujemy, kiedy nie będzie odwrotu,
ale wtedy będzie już za późno.
Nikt nie odda nam straconych chwil
i nie wróci ukłucia serca.
Ani motyl nie obudzi się już w brzuchu,
będzie już za późno, PO PROSTU.

autor

Ataga Aleib

Napisany: 2008-05-21 Dodano: 2009-04-30 08:32:56

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie