Do Boga

Obudziło się dziś niebo smutne, zmartwione,
Patrząc na wszechświat z ogromną trwogą,
Wypytuje z poufałością ojca jedynego
Gdzie ta zieleń lasów utkana z twych rąk,
Gdzie błękit nieba otulony przez ląd,
Gdzie góry potężne chroniące twój dom,
Gdzie pustynie palące twe święte stopy.
Czy to wszystko diabeł ogonem swym zakrył
Czy to odeszło gdzieś w świat nieznany
Czy to wszystko już przepadło twymi dłońmi gnane
Czy to człowiek zawinił, twój plan przysłonił
Swym umysłem, dłońmi, swym sercem nieczystym.
Lecz Ty się nie obrażasz Boże Wszechmogący
Niech człowiek nadal wierzy, że jest wszechwiedzący...

autor

Wrzesień

Napisany: 2014-10-02 Dodano: 2014-10-02 07:31:52

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie