Do Poezji
Poezjo! Uczyń by słowo
Znów mogło dusze przemieniać
I by z letargu na nowo
Budziło ludzkie sumienia.
Odbierz też władzę nad nami
Sforze zgorzkniałych Zoili.
Cud uczyń, by w końcu sami
Pisania się nauczyli.
A gdyby Cię grafomani
Ranili wierszy swych szpilą,
Niech notes wyrwie im, Pani –
Boreasz, Eol, Akwilon...
Muzy z Parnasu na ziemię
Niech zejdą. (To główne z mych życzeń)
Każdemu chętnemu natchnienie
Niech dają bez ograniczeń.
A zwykłe słowa i zwroty
Niech się zamienią w muzykę.
Wciśnij je, jakby klejnoty
W dramat, epikę, lirykę.
Daj czasem dobrą zabawę,
A czasem chwilę uniesień.
Wstąp w moje wiersze łaskawie.
Przynajmniej w jeden na dziesięć.
autor
jastrz
Dodano: 2022-11-05 00:10:29
Ten wiersz przeczytano 1109 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
bardzo mi się podoba to wołanie, choć myślę, że akurat
Ty nie musisz jej prosić o więcej. Zostaw trochę dla
innych haha)
Bardzo fajny wiersz w treści i formie.
Muszę uważać na wiatry:) miłego dnia Michale:)
Apostrofa piękna.
Już dawno ci wstąpiła!
Głos mój i szacun!!