Do Samotności

Kładziesz spać zmęczone skronie.
Biorąc moją duszę w dłonie.
Ciało swoje ludziom dałem.
Tak bardzo wszystkich kochałem

Kiedy Ty już spałaś ja sobie myślałem.
Bo całe życie miast brać zawsze dawałem.
Może dlatego brakło dla mnie miłości.
Teraz już za późno bo zbielały kości.

Wraz ze wschodem słońca Ty się obudziłaś.
I nad moim losem łezkę uroniłaś.
Lecz mnie już wtedy przy Tobie nie było.
To co ze mnie zostało już się ulotniło.

mojej Samotności

autor

robert1980

Napisany: 2007-05-25 Dodano: 2007-05-25 16:58:30

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie