dogonić czas
biegłam do ciebie
zatrwożona
niepokój biegł za mną
chciałam dogonić czas
było mi go za mało
zadyszana
zmęczona
stanęłam na progu
i stoję jak głaz
czy dlatego
że nic ci się nie stało?
autor
Kryha
Dodano: 2009-11-10 09:49:50
Ten wiersz przeczytano 1408 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
ech czasu ni dogonić ni przegonić się nie da czy też
nie można....ładnie napisane...
Niepokój zabija.... do czasu gdy okaże się, że
wszystko jest w porządku... +
Chcemy go dogonić, albo cofnąć, a on nic sobie z tego
nie robi tylko równo płynie :)
Te nasze durnowate babskie przeczucia...Nieraz
wychodzimy przez nie na wariatki.
czas w każdym wymiarze jest inny , nawet jak staniesz
w miejscu on wciąż goni i goni i goni do przodu a Ty
zostajesz w tyle ...:)
czas ma nad nami przewagę nie jest nam dane ani go
dogonić ani zatrzymać-wiersz z ładunkiem emocjonalnym
-ładny -pozdrawiam
Ciekawe metafory, taki zastanawiający ten Twój wiersz.
Daję+
Moze gdy przestaniemy go gonic on zwolni?
całe szczęście że nic się nie stało twoje obawy były
niepotrzebne i ten wyścig z czasem żeby zapobiec
czemuś co nie nastąpiło+
JA BYM CHĘTNIE ZATRZYMAŁA CZAS:)temat podany
lekko...dobrze się go przyswaja.pozdrawiam
Bardzo dobry wiersz,smutne że nie możemy go dogonić,on
jest szybszy od nas.Całe szczęście ,że nic tragicznego
się nie wydarzyło.Pozdrawiam serdecznie.
Choćbyśmy biegli nie wiem jak szybko,nie mamy szans
dogonić czasu niestety!
świetny wiersz...
tak bardzo czasami chcemy dogonić czas.
pozdrawiam.
czasu nie da się dogonić..on przemija nawet wtedy,
kiedy wydaje się to niemożliwe. nawet wtedy, kiedy
równomierne i rytmiczne muskanie wskazówki zegara
wywołuje pulsujący ból. czas przemija nierówno - raz
rwie przed siebie, to znów niemiłosiernie się dłuży -
a mimo to przemija. A my dogonić go nie zdołamy...
wiecznie jest nam go mało... dobrze że nic się nie
stało... stanęłaś jak posąg głazu, skupiona wzrokiem w
wizerunek obrazu... wiersz smutny z
emocją...pozdrawiam...