Dojrzewanie do Miłości

Gdy byłam młoda, dojrzewająca
wśród kwiatów boso tańcząca
wierzyłam w miłość gorącą,
ku niebiosom mnie unoszącą.

Gdy trochę bardziej dojrzałam
takiej miłości doznałam,
ale to nie wystarczyło
i z niebios na ziemię mnie zrzuciło.

Kiedy poznałam wreszcie smak miłości
takiej, która rozpala ogień namiętności,
to z czasem przyszło zrozumienie,
że miłość przynosi też ból i cierpienie.

Codzienność odziera nas z szat tajemniczości,
ulatuje oddech romantycznej bliskości,
już serce nie pędzi jak szalone
myślimy, że wszystko zostało spełnione.

A miłość, to ciągłe wyzwania
gotowość do duszy oddania,
za kogoś z kim przez życie idziemy
i z kim się zestarzejemy.
To chwile magicznych uniesień ,
przetrwanie, co los nam niesie
wspólnie w jedno zespoleni,
zjednoczeni, wciąż nienasyceni.

autor

Fioletowa13

Napisany: 2013-04-20 Dodano: 2013-04-20 21:59:56

Ten wiersz przeczytano 1083 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie