Dokończmy naszą rozmowę...

Zamknęłam w szkatułce swoje marzenia,
gorzkimi łzami fiolkę napełniłam.
Połączyłam nuty magii w jedna piosenkę,
echo swojego śmiechu na dnie szafy ukryłam.

zakazałam słońcu świecić,
jednym podmuchem gwiazdy zgasiłam.
Unicestwiłam wszystko!
Nastała cisza...

Kiedyś otworzę szkatułkę z marzeniami,
wyleję z fiolki na podłogę łzy,
odzyskam skryty śmiech.

Słońcu podaruję promienie,
gwiazdy znowu zaczną świecić.
Świat powróci do życia.

Ale najpierw dokończmy naszą rozmowę smutnie niedokończoną...

autor

Sayia

Dodano: 2010-08-31 00:01:34

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie