dom

Mam dom
na wzgórzach oddechu
i w dolinach zapaści


Mam dom
w Wielkim Kanionie za drzwiami tutaj


Mój bastion
o którym tylko ja
wiem
który nie mieści się
w widzialności


nie mam w nim zegarów
ani karnawałowej maski
buty i pióropusze zostawiam
przed bramą


Tu nie jest mi zimno
i nie muszę się niczego wstydzić.


dziurka od klucza
ma mój
kształt
nie muszę pamiętać
kluczy
mogę w każdej chwili
przez nią
wejść
do środka


Jednak niekiedy
widzę mój dom z daleka
i nie mogę się tam przedostać


widzę otwarte dłonie geranium
w oknach
i nie mogę (nie wiem) jak je
chwycić

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2012-04-10 21:58:20

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie