Dopiero w niebie

Dla pierwszej i niepowtarzalnej Miłości która dała mi skrzydła

Zimno mi, chłód otacza mnie
Zamarznięte myśli, zamarznięta tęsknota
Prawie jestem na dnie
Lecz cos w sercu migota

Mała łuna, promyk światła od Boga
Łzy mi lecą, nie mogę unieśc ciężaru losu
Dlaczego moja życiowa rola
Bolesną jest, jak ziarno bez kłosów

Gdy widzę twarzyczkę Twoją na zdjęciu
I widze jak inny w Twoim objęciu
Doznaje tego, co ja powinienem
Ile jeszcze zdołam scierpiec- nie wiem

Dlaczego miłośc Ciebie wybrała
Dlaczego wszystko najpierw stworzyła
A potem jak kartke z pamiętnika wyrwała
Mnie, moje marzenia i serce zraniła

Ale mam nadzieje w nieuchwytne cuda
Moze kiedys powiem najpięklniejsze slowa
Nie wiem czy sie zmienię, trudna to jest sztuka
Tylko jedno słowo- wciąż i nadal -kocham

Szaleństwo mnie ogarnia
Nie wiem już co robic
Dla Ciebie to jak bajka
Jak ból mam swój ukoic

Znalazłaś szczescie swoje
Zostałem sam na świecie
Nie wiem czy rozumiesz
Spotkamy sie w niebie.

autor

Pascal

Napisany: 2006-09-29 Dodano: 2006-09-29 22:01:09

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie