Dopóki błękit

Chociaż niejeden wypadł włos,
nie pierwsze zdarły się już buty.
Szliśmy przez życia długi most,
wiosną i gdy był lodem skuty.

Wciąż jeszcze w sercach jesień trwa,
choć los nie głaskał nas po głowie.
A czas wyrzeźbił nową twarz,
i skaleczone dawne zdrowie.

Taka to kolej rzeczy jest,
na ziemskim, błękitnym padole.
Gdy się wyczerpie życia treść,
musimy żegnać go powoli.

autor

wrobel

Napisany: 2011-03-12 Dodano: 2011-03-12 08:12:54

Ten wiersz przeczytano 899 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie